Met een wekadvies naar huis

Spoedeisende hulp

De arts heeft geconstateerd dat uw familielid, partner of bekende een (lichte) hersenschudding heeft maar niet in het ziekenhuis hoeft te blijven. De arts heeft met u en de patiënt een zogenaamd wekadvies afgesproken. In deze folder leest u wat dit wekadvies inhoudt.

Wat is een hersenschudding?

Een hersenschudding (commotio cerebri) wordt veroorzaakt door een klap op het hoofd of een val of ander geweld op de schedel. Een beschadiging van de schedel betekent meestal geen beschadiging van de hersenen; bij de meeste hersenschuddingen is er geen letsel of neuro­logische verandering in de hersenen.

Een kenmerk van een hersenschudding is een korte periode van geheugenverlies van gebeurtenissen voor en na het ongeval. De patiënt kan even bewusteloos zijn geweest, maar dat hoeft niet. Tevens kunnen verschijnselen optreden van sufheid, hoofdpijn, misselijkheid en braken en niet meer weten wat er is gebeurd en daar steeds naar vragen.

De kans dat zich na een lichte hersenschudding complicaties voordoen is erg klein, maar als het bewustzijn achteruitgaat, kan dit ernstig zijn. Dit moet vaak meteen behandeld worden. Daarom is het belangrijk dat de patiënt thuis in de gaten gehouden wordt.

Het is belangrijk dat de controle van het bewustzijn zorgvuldig gebeurt. Degene die het wekadvies uitvoert mag geen alcohol of slaapmiddelen gebruiken of onder invloed hiervan zijn.

Instructie voor familie / begeleider

Dit wekadvies geldt alleen voor de eerste 24 uur na het ongeval.

Wanneer de patiënt gaat slapen controleert u ieder uur het bewustzijn. Dit houdt in dat u hem/haar wakker maakt. Bij het wakker worden moet hij/zij iedere keer direct goed aanspreekbaar zijn en antwoord kunnen geven op vragen zoals:

• Welke dag is het vandaag? Welke maand? Welk jaar?
• Hoe heet je? Waar woon je? Hoe heet ik?

Belangrijk
Als de patiënt slaapt, moet hij/zij goed wakker gemaakt worden en ook dan in staat zijn tot het geven van antwoord op eenvoudige vragen.

Richtlijnen voor de patiënt

• Gebruik geen alcohol, kalmerende- of slaapmiddelen.
• Bij hoofdpijn mag u geen aspirine nemen. Een volwassen patiënt mag wel 6 - 8 tabletten paracetamol van 500 mg per 24 uur gebruiken.
• Als u misselijk bent, drink dan alleen iets. Ga pas eten wanneer u zich beter voelt. Het beste is om licht verteerbaar voedsel te eten zoals bouillon, beschuit, thee en een geraspte appel of wortel.
• U bent thuis vrij om te doen wat u prettig vindt. Het is niet noodzakelijk om in bed te blijven, maar doet u het de eerste dagen wel rustig aan.

De eerstvolgende werkdag moet u in ieder geval contact opnemen met de huisarts. Deze neemt de verdere behandeling over. U heeft een brief voor uw huisarts (of diens plaatsvervanger) meegekregen, die u aan hem of haar moet afgeven.

Wekadvies bij kinderen

Baby's kunt u na een verschoning iets te drinken geven. Let erop dat uw kind reageert zoals u gewend bent. Belangrijk is dat uw kind zich niet verslikt. Als uw kind een speen heeft, kunt u testen of het helder reageert als u deze wegneemt. Lukt het u niet uw kind te wekken, dan kunt u krachtig onder het voetje wrijven. Als uw kind alert is, zal het dit onaangenaam vinden en reageren met huilen.

Peuters en kleuters kunt u wakker maken en laten plassen op het toilet. U kunt eventuele sufheid peilen door te letten op de manier waarop uw kind loopt. Is dat zoals u gewend bent? Een boze of huilerige reactie bij het verstoren van de slaap, duidt erop dat uw kind alert is.

Probeer uw kind in zittende houding iets te laten drinken. Als uw kind niets wil drinken en dat duidelijk kan aangeven, is dat ook voldoende. Ook kunt u iets vragen, bijvoorbeeld waar de knuffel is, om de reactie te peilen. Als u moeite heeft uw kind te wekken, kunt u in een nagel of een oorlel knijpen. Als uw kind alert is, zal het dit onprettig vinden en huilen.

Oudere kinderen (tot 12 jaar) kunt u eenvoudige vragen stellen, zoals "hoe heet je", "wie ben ik" of "hoe heet je knuffel?" Het juiste antwoord op zo'n vraag geeft u dan de verzekering dat uw kind niet suf is. Als u uw kind niet wakker krijgt, kunt u in een nagel of oorlel knijpen. Uw kind reageert alert als het hierop bijvoorbeeld "au" zegt of huilt.