Een stent heeft het been van Drika Verheijen (81) gered van amputatie. Soms maakt een redelijk eenvoudige behandeling een groot verschil in een mensenleven.
Drika Verheijen is een sterke vrouw. Negen jaar geleden moest door een bloedvatvernauwing haar onderbeen afgezet worden. Deze vernauwingen komen veel voor bij suikerpatiënten zoals zij. De amputatie was ingrijpend, maar ze kwam er bovenop. Na een jaar revalideren in het verpleeghuis Martinus in Weert kon ze weer lopen met een prothese en rollator. En daarmee kon ze zelfstandig blijven wonen in haar geliefde dorp Ospel, waar ze is geboren, getogen en - buiten het jaar in Martinus - nooit is weggeweest.
Voortekenen
Wel moest ze haar oude huis op de dijk inruilen voor een aangepaste seniorenwoning midden in de dorpskern. Haar kinderen hadden de woning helemaal voor haar klaargemaakt; ze kon er bij thuiskomst zo intrekken. Drika Verheijen kon de draad van haar leven oppakken. Tot vorig jaar. Toen kwam de vernauwing terug, maar nu in het andere been. Het been dat nog goed was. Weer de donkere kleur van de huid, het koude gevoel – slechte voortekenen voor wie bekend is met suikerziekte. Als ze ook dit been zou verliezen, moest ze definitief naar een verpleegtehuis. Zover is het niet gekomen. En dat ligt aan een zeer smalle tube van vijftig centimeter lengte. Deze stent is begin dit jaar door vaatchirurg Arthur Sondakh van SJG Weert geplaatst in het been van Drika Verheijen. De stent opent de dichtgeslibde ader en houdt die open.
Warme voet
Drika Verheijen vertelt: “Vooraf zag ik toch wel een beetje op tegen de operatie. Maar dokter Sondakh zei: "Het komt allemaal goed met de bloedvaten." Zo gezegd, zo gedaan. Zondagavond in het ziekenhuis opgenomen, maandagmorgen geopereerd. Toen ik wakker werd, was de pijn waar ik een half jaar mee had rondgelopen, verdwenen. De nacht na de operatie heeft de verpleegkundige me een paar keer gewekt om te zien of alles goed was. Ze voelde of de voet warm was. En ja hoor: de kou in mijn voet was weg. ’s Morgens kwam de dokter langs en zei: "Je mag vandaag naar huis". Onvoorstelbaar. Ik heb geen enkele pijn gehad van de ingreep. Ik heb me druk gemaakt om niks. Zonder de operatie had ik nu voor altijd in een rolstoel gezeten. Gelukkig, dat ik dit heb laten doen.”
Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 2 • juni 2013 • pag. 1
