Twee weken na zijn liesbreukoperatie stond Weertenaar Leo Prinsen (68) weer op de tennisbaan. Pijnvrij, dankzij een TREPP-behandeling in SJG Weert.
Een breuk in zijn rechter lies speelde hem al een tijdje parten. Vooral tijdens het tennissen, zijn grootste hobby. “Een stekende pijn in combinatie met een drukkend gevoel”, zo vat Leo Prinsen de klachten samen. Omdat de pijn erger werd, maakte hij afgelopen december via zijn huisarts een nieuwe afspraak op de poli Chirurgie van SJG Weert. Chirurg Jeroen van Essen zag dat de liesbreuk groter was geworden en nam met hem de behandelmogelijkheden door.
Leo hoefde niet lang na te denken. Hij koos voor een TREPP, een nieuwe operatietechniek die onder ruggenprikverdoving wordt uitgevoerd. “Dokter van Essen vertelde dat het risico op een zenuwbeschadiging in de liesbreuk bij deze methode iets kleiner is dan bij de gangbare kijkoperatie. Daardoor is er ook minder kans op chronische pijn. Dat gaf bij mij de doorslag. Daarbij was het mooi meegenomen dat er bij een TREPP geen narcose nodig is. Ik ben niet bang voor narcose, maar als het niet hoeft dan ook maar liever niet.”
Snel en persoonlijk
De 68-jarige Weertenaar maakte vervolgens kennis met de liesbreukstraat van SJG Weert. Hij is er zeer over te spreken. “Na de afspraak bij de chirurg kon ik in één moeite door naar de preoperatieve screening, de apotheek en de afdeling Zorgplanning. Tijdens één bezoek aan het ziekenhuis werd alles geregeld. Een paar dagen later werd de operatiedatum doorgebeld. Heel prettig, die snelheid. Datzelfde geldt voor de benadering. Waar je ook komt in het ziekenhuis en wie je ook spreekt: iedereen is even vriendelijk. Zo hoor je als patiënt geholpen te worden.”
De vrijdag voor Kerst werd Leo door chirurg Tanja Lettinga geopereerd. ‘Om half acht ’s morgens kwam ik binnen. Rond de middag was ik weer thuis. Ze vertelden precies wat ze gingen doen en legden alles zo duidelijk uit dat ik als patiënt eigenlijk niks meer te vragen had. Ook de operatie zelf liep gesmeerd. Ik hoorde de OK-medewerkers met elkaar praten. Na twintig minuten waren ze klaar.”
Modelpatiënt
Het herstel verliep meer dan voorspoedig. Na een paar weken stond Leo Prinsen alweer op de tennisbaan. “Omdat ik vlak bij het ziekenhuis woon, stelde ik na de operatie voor om naar huis te lopen. Maar dat vonden ze toch niet zo’n goed idee. En dus heeft een vriend me even opgehaald. De sfeer was ontspannen, er was ruimte voor een grapje. Toen ik naar huis ging, zei een van de verpleegkundigen: ‘Zó, u kunt weer tennissen, mijnheer Prinsen. Ik lachte en zei met een knipoog: ‘Dat heb ik nog nooit gekund.”
