Dankzij een uitgebalanceerde pijnbestrijding zijn zwangere vrouwen tijdens hun bevalling in SJG Weert niet meer urenlang gebonden aan hun bed. Ook met een epidurale ruggenprik kunnen zij nog gewoon zelfstandig naar het toilet of even de benen strekken in de verloskamer. De walking epidural, zo heet deze verfijnde methode voor pijnbestrijding die de Weerter anesthesisten begin dit jaar hebben geïntroduceerd. Het comfort voor vrouwen tijdens de bevalling neemt hiermee aanzienlijk toe.
Bij een epidurale ruggenprik dient de anesthesist via een katheter een verdovend middel toe om de pijn van de aanstaande moeder te verlichten. Tot voor kort werden deze medicijnen altijd in dezelfde samenstelling toegediend. Daarmee werd de pijn weliswaar effectief bestreden, maar waren de been- en bekkenspieren te zeer verdoofd om nog zelfstandig uit bed te kunnen.
Met de walking epidural krijgt de zwangere vrouw dezelfde medicatie in een lichtere concentratie zodat ze haar mobiliteit behoudt. Anesthesist Johannes Swalve licht toe: “We geven precies genoeg medicijnen om enerzijds de pijn beheersbaar te houden en anders de zenuwfunctie en spierkracht te behouden. Doordat het onderlichaam niet meer verlamd is, hoef je tijdens de bevalling dus ook niet meer uren gedwongen in bed te blijven liggen. Je kunt nog gewoon naar het toilet of door de verloskamer lopen. Op eigen kracht en zonder verhoogd risico op bloeddrukproblemen. Vanzelfsprekend onder strenge, medische bewaking van de verloskundige.”
”Pijn goed te verdragen”
De ervaringen van vrouwen zijn positief, ook al is de walking epidural niet voor iedereen een geschikt alternatief. “De bevalling mag nog niet in een vergevorderd stadium zijn en ook de weeën mogen niet te hevig zijn. Daarnaast moeten vrouwen natuurlijk zelf aangeven dat ze het prettig vinden om tijdens de bevalling op de been te blijven”, zegt de anesthesist.
Voor Linique Knoben-Verdonschot (28) uit Grathem die begin juni dochter Liz op de wereld bracht, was dit een uitdrukkelijke wens. “Het liefst had ik het helemaal op eigen kracht gedaan. Toen bleek dat er toch een epidurale verdoving nodig was heb ik gekozen voor de ‘lopende’ variant. En daar ben ik achteraf erg blij mee. Omdat de bevalling uren duurde, was het fijn dat ik tussendoor zelf naar de wc kon of gewoon een stukje kon lopen. Daarbij was de pijn goed te verdragen. Ik voelde de weeën goed opkomen, maar door de verdoving waren de scherpe randjes er vanaf”, vertelt de trotse moeder.
Misverstand de wereld uit
Voor de goede orde: een epidurale ruggenprik is iets ander dan de (spinale) ruggenprik die vrouwen bij een keizersnede krijgen. Bij deze verdoving is het onderlichaam vanaf de navel tijdelijk volledig verlamd, waardoor de patiënt tijdens de ingreep geen pijn voelt. “Een natuurlijke bevalling met een epidurale ruggenprik daarentegen gaat áltijd gepaard met pijn”, zo helpt de anesthesist dit misverstand uit de wereld. “Onze inspanningen zijn erop gericht om de pijn voor de vrouw acceptabel en beheersbaar te houden.”
Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 2 • september 2018 • pag. 12
