Ook al is de behandeling van kanker soms zwaar, oudere mensen kunnen zich er net zo goed doorheen slaan. Lees het verhaal van Miet Adams - van de Vin (81).
Miet Adams-van de Vin uit Ell gaat met een gezonde dosis nuchterheid door het leven. “Op mijn leeftijd heb je al de nodige ziektes bij naasten in je omgeving voorbij zien komen. En je weet dat de kans bestaat dat het jou ook een keer kan treffen.”
Anderhalf jaar geleden was het zover. De huisarts verwees haar door naar SJG Weert. “Het ging allemaal heel vlug.” Er volgde een grondig onderzoek in het ziekenhuis. “Toen ik voor de uitslag bij de dokter kwam, zag ik het al aan zijn gezicht. Ik vroeg: is het niet goed? Nee, zei hij.” De diagnose was gesteld: kanker. Nader onderzoek wees uit dat het eierstokkanker was. Miet Adams: “Natuurlijk schrik je dan even. De dagen erna heb ik niet veel gegeten, ik moest het nieuws eerst verwerken. Maar ik denk altijd: het zal wel goedkomen.”
Het leven ging door
SJG Weert werkt op het gebied van oncologische zorg o.a. intensief samen Catharina Ziekenhuis Eindhoven en met het Academisch Ziekenhuis in Maastricht. Miet Adams kon in Maastricht dan ook snel terecht voor het verwijderen van de eierstok en een gedeelte van het buikvlies. Een paar weken later begon de chemokuur in SJG Weert. Zes behandelingen met tussenpozen van drie weken. “Dokter Peters (Natascha Peters, internistoncoloog in Weert) had vooraf gezegd dat ik niet per se ziek hoefde te worden van de kuren.” En het viel inderdaad mee. De chemo was wel een aanslag op haar lichaam. “De eerste dagen voel je er niets van, maar daarna word je moe. In de derde week is die vermoeidheid weer voorbij. Daarna begint de volgende kuur.” Dat dus zes keer achter elkaar, volgend op de operatie die ook het nodige van een lichaam vraagt. De moed is ze nooit verloren. Hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen? Haar dochter Monique die bij het interview aanwezig is vertelt: “Wat ging mijn moeder doen toen ze na de eerste chemokuur thuiskwam? Koken.” Miet Adams haakt in: “Voor de Poolse werknemers van mijn zoon (met boerenbedrijf) ben ik gewoon de was blijven doen.” Ze mocht dan kanker hebben, het leven ging door.
Wonderbaarlijk
Vanzelfsprekend had ze bijwerkingen: tintelingen in de tenen en vingertoppen en haar haren vielen al snel uit. Voor het laatste kreeg ze een mooie pruik. Die zette ze op als ze ’s morgens uit bed stapte en ging pas af als ’s avonds weer onder de wol kroop. Miet Adams is gedurende de behandeling zo dicht mogelijk bij zichzelf gebleven. Als het even kon, ging ze naar een feestje of maakte ze een ritje met de auto. Daarnaast heeft ze de raad van de oncoloog Natascha Peters opgevolgd: goed eten en drinken. “Veel chocola, echte boter en volle melk heb ik gehad. Ook al smaakte het me soms helemaal niet.” Ze nam er zelfs zoveel van dat ze tijdens de chemo twee kilo aankwam. Gelukkig sloeg de behandeling goed aan en werden de bloedwaardes steeds beter, zo wezen de onderzoeken uit. De kanker kwam tot stilstand. Tot de dag van vandaag. Miet Adams: “Na afloop van de chemokuur zei de dokter: u bent er zo wonderbaarlijk goed doorheen gekomen.” In haar stem klinkt een vleugje trots. Daar is alle reden voor: ze heeft een mooie prestatie geleverd. “Over de zorg van het ziekenhuis ben ik heel erg tevreden. Iedereen staat voor je klaar.”
Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 2 • april 2015 • pag. 3
