“Het ziekenhuis promoot ik bij iedereen”
Jan Heijkers stond tot z’n 65e op het voetbalveld. Linksachter bij Brevendia Stramproy. Zo’n verdediger waarvan de eerste aanblik genoeg is om de andere kant van het veld op te zoeken. Van die fysieke kracht is het nodige verloren gegaan. De chronische leukemie heeft zijn tol geëist bij de Stramproyenaar. “Ik mag graag met mijn vrouw in de tuin werken. Maar ’s middags ben ik dan afgebrand en moet ik rusten. Een bloedziekte kun je niet genezen. Dat moet je accepteren. Je moet er letterlijk mee léven.”
Weer plezier
In 2012 kreeg hij voor het eerst ernstige klachten. Het staat allemaal in een schriftje dat zijn vrouw Griet sinds die tijd bijhoudt. Het laat zich lezen als een medisch dossier. Zij vertelt, het schriftje op tafel: “Jan had toen opgezette klieren in de rug.
Pijnlijk
En hij was continu heel moe. Echt beroerd, flinke rillingen.” Na de diagnose in SJG Weert kreeg Jan meteen een chemokuur die goed aansloeg. Griet Heijkers: “Na verloop van tijd kon hij weer lekker eten. Er was soms wel een terugval, maar je kon toch echt zien dat hij weer uit het dal klom.” Bovenop de chemo kreeg hij medicijnen die hem lieten aansterken. Regelmatig werd hij in het ziekenhuis onderzocht hoe hij vooruitging. En vooruit bleef hij gaan. Jan glimlacht: “Sinds een paar maanden heb ik de versterkende middelen niet meer nodig. Het gaat goed genoeg. Prachtig. Natuurlijk is het jammer dat je hebt moeten inleveren. Maar die gedachte moet je ombuigen. De dokters zeggen: je bent weer terug. En zo is het. Ik beleef weer plezier in het leven.”
Het ziekenhuis promoot ik bij iedereen. Ik wil er geen kwaad woord over horen.
Zorg continu verbeterd
Over de zorg in SJG Weert is het echtpaar zeer tevreden. Griet Heijkers: “Als er wat is, kun je altijd even bellen naar dokter Peters (Natascha Peters, oncoloog van SJG Weert). Als je het niet begrijpt, legt ze het nog een keer uit.” De korte lijnen geven een veilig gevoel. En dat is ook nodig bij een ziekte als leukemie, weet Griet Heijkers: “Jan mag geen infectie krijgen, daar gaat het om. Een infectie is voor hem levensbedreigend, daar moeten we alert op zijn.” Haar man: “Het ziekenhuis promoot ik bij iedereen. Ik wil er geen kwaad woord over horen. De zorg wordt continu verbeterd.” Dat laatste heeft het echtpaar Heijkers de afgelopen jaren uit eigen ervaring gemerkt. Jan Heijkers: “De huisarts is nu veel beter op de hoogte van wat er speelt. De correspondentie met het ziekenhuis gaat steeds beter. Eigenlijk ontzettend goed.”
Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 3 • juli 2015 • pag. 1
