Na een succesvolle strijd tegen borstkanker, drie jaar geleden, leek de geschiedenis zich begin dit jaar te herhalen voor Leen Creemers (73) uit Stramproy. Hoewel het dit keer loos alarm bleek, bleef de Stramproyse veel last houden van haar borst. Huidtherapie in SJG Weert brengt nu uitkomst.
Haar zeventigste verjaardag voelde nog het meest als een begrafenis, 14 maart 2016. Terwijl de woonkamer vol zit met gasten en iedereen in feeststemming is, draagt de jarige Leen in stilte een geheim met zich mee. Die ochtend moest ze plotseling naar de huisarts voor de uitslag van het bevolkingsonderzoek. Het ziet er niet goed uit. Leen heeft borstkanker. Ze voelt de grond onder haar voeten wegzakken, maar duwt de emotie weg. Er is geen tijd voor tranen. “Ik kreeg zestig mensen over de vloer. Ik heb me nog nooit zo ongelukkig gevoeld als die dag.”
Nader onderzoek op de mammapoli bevestigt de eerdere diagnose. Gelukkig is er ook reden voor optimisme. De borstkanker is niet uitgezaaid. En de artsen zetten er vaart achter. Twee weken later gaat ze onder het mes. Een borstsparende operatie in SJG Weert, gevolgd door radiotherapie in Venlo. “Een zware periode waarin ik compleet werd geleefd”, zo memoreert de Stramproyse de lange reeks bestralingen. Maar het resultaat maakt uiteindelijk alles goed. De kanker is verdreven, het vizier kan weer op de toekomst gericht.
‘Het zal toch niet’
Afgelopen voorjaar - drie jaar na dato - slaat de paniek opnieuw toe. Een “vreemd, beklemmend gevoel” in dezelfde borst. “Het zal toch niet”, dacht ik. “Mijn man zat op dat moment zelf in een operatietraject. Ik wilde hem niet ongerust maken, maar na een paar dagen zwijgen kon ik het niet meer voor me houden.” Tot haar grote opluchting wijst de biopsie dit keer op een goedaardige afwijking. “Het klinkt misschien raar, maar door deze weefselpunctie werd de druk van de ketel gehaald. De pijn verdween. Maar helaas niet voor lang. Ongeveer een week later kwamen de klachten weer terug. De borst werd rood en veranderde van vorm. Daarbij trok het oude litteken van drie jaar geleden naar binnen. De borst werd steeds gevoeliger, ik kon er niet meer op liggen. Volgens de dokter had ik een fikse ontsteking. Ik kreeg het advies om flink te koelen, daarnaast werd er antibiotica voorgeschreven. De pijn werd wat minder, maar verdween niet.
Oedeemtherapie
Op verwijzing van de mammapoli meldt Leen zich afgelopen voorjaar bij de poli huidtherapie in SJG Weert. “Ik was ontzettend gespannen omdat ik niet wist wat ik moest verwachten. Maar al tijdens de eerste behandeling voelde ik de spanning van me afglijden. Huidtherapeut Toos Roumen stelde me op mijn gemak. Zij luisterde naar me, ik kon bij haar rustig mijn verhaal kwijt.” De wekelijkse oedeemtherapie, waarbij het littekengebied op de borst wordt gemasseerd en getapet, blijkt een schot in de roos. De huid is soepeler en het oude litteken komt langzaam weer naar de oppervlakte. “Het belangrijkste is dat de borst niet meer pijnlijk aanvoelt en minder gevoelig is”, straalt Leen. De komende weken en maanden wordt de therapie in goed overleg langzaam afgebouwd.
Vertrouwd gezicht
Om het herstel te bespoedigen, volgt de drieënzeventigjarige Stramproyse thuis trouw de adviezen op van de huidtherapeut. “Naast massage-oefeningen heb ik een balletje meegekregen waarmee ik de borst zelf kan masseren. Maar dat is nog niet alles. Het belangrijkste dat Toos me heeft gegeven, is vertrouwen. Het vertrouwen dat het weer goed komt. Zij is mijn vaste therapeut. Je wilt niet weten hoe fijn dat is. Een vertrouwd gezicht wanneer je je zorgen maakt.”
Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 3 • december 2019 • pag. 1
