Nadat ze in januari werd getroffen door een hartinfarct was Marianne Strijbosch (61) uit Budel binnen een kwartier in SJG Weert. “Ik kan je zeggen: dat is een geruststellende gedachte als je bang bent om dood te gaan."
Nadat ze in januari werd getroffen door een hartinfarct was Marianne Strijbosch (61) uit Budel binnen een kwartier in SJG Weert. “Ik kan je zeggen: dat is een geruststellende gedachte als je bang bent om dood te gaan.”De nacht van 16 januari is halverwege als Marianne Strijbosch badend in het zweet wakker wordt. Ze voelt direct dat het mis is. En goed mis. Een intense druk op de borst, stijve kaken, kramp in de bovenarm een stekende pijn in de schouder en een onbestemd, allesoverheersend gevoel dat het einde nabij is.
Marianne belt de dienstdoende huisarts die onmiddellijk een ambulance bestelt. Samen met haar man Tini, bij wie de paniek minstens zo hard heeft toegeslagen, kijkt ze de wijzers van de klok vooruit. “Op zo’n moment schiet er van alles door je heen. Ik ben altijd zuinig op mijn lichaam geweest. Niet gerookt, niet gedronken, altijd in beweging. En dan nu dit. Uit het niets, als een dief in de nacht. Ik ben nog nooit zo bang geweest.”
Vijftien minuten
Wanneer de ambulancebroeders arriveren, voelt Marianne de angst van zich afglijden.“Ze maken een electrocardiogram van mijn hart en spuiten iets onder mijn tong wat de scherpe kantjes van de pijn haalt. Ik word rustiger, ben in veilige handen. Daarbij weet ik dat ik over vijftien minuten al op de eerste hulp in Weert ben.”
Het gewenste noodscenario verloopt volgens plan. Een kwartiertje later is Marianne in SJG Weert. Ze wordt direct onderzocht en naar de hartbewaking gebracht. Uit het bloedonderzoek blijkt dat ze inderdaad een hartinfarct heeft gehad. De Budelse moet voor verder onderzoek in het ziekenhuis blijven. Diezelfde donderdag krijgt ze een hartcatheterisatie, een onderzoek dat zal uitwijzen welk bloedvat van het hart vernauwd of verstopt is. Ondertussen overlegt de cardioloog met het Catharina Ziekenhuis over de gewenste behandeling. Mariannes hart zal maandag worden gedotterd in Eindhoven. Tot die tijd is ze in het Weerter ziekenhuis in veilige handen.
Warm en persoonlijk
Marianne Strijbosch is vol lof over de zorg in SJG Weert. “Persoonlijk, gemoedelijk, toegankelijk. Ze zien je als patiënt écht staan en zijn oprecht geïnteresseerd. Ook mijn man werd gerustgesteld en overal bij betrokken. Heel fijn was dat. Terwijl ik over mijn grootste angst heen was, zag ik in zijn ogen de ontreddering. Toen pas besefte ik wat het met hem had gedaan. Hij was zich rot geschrokken die nacht en allerminst gerust op een goede afloop. Ze validatie in SJG Weert, slikt bloedverdunners en pakt haar gezonde leven weer op. “Ik heb die 16 januari achter me gelaten. Het heeft geen zin om er over te blijven piekeren. Wat er was gebeurd als ik die nacht niet in SJG Weert terecht had gekund? Geen idee. Maar één ding weet ik wel: ik was heel blij dat ik binnen een kwartier in het ziekenhuis was.” zeggen wel eens: een hartinfarct heb je niet alleen. En zo is het. De cardioloog en verpleegkundigen in Weert begrepen dat. Dat is een heel groot compliment waard.”
De 61-jarige Budelse voelt zich uitstekend, zoals ze zich ook voelde vóór die bewuste nacht in januari. Ze is bijna klaar met haar hartrevalidatie in SJG Weert, slikt bloedverdunners en pakt haar gezonde leven weer op. “Ik heb die 16 januari achter me gelaten. Het heeft geen zin om er over te blijven piekeren. Wat er was gebeurd als ik die nacht niet in SJG Weert terecht had gekund? Geen idee. Maar één ding weet ik wel: ik was heel blij dat ik binnen een kwartier in het ziekenhuis was.”
Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 2 • mei 2014 • pag. 5
