Als het aan de zorgverzekeraars ligt, kunnen zwangere vrouwen uit deze regio straks niet meer in SJG Weert bevallen. Het verhaal van Kelly en Alex Janssen uit Stramproy laat zien tot welke risico's en ongemakken dat leidt voor moeder en kind.
In de 29e week van de zwangerschap werd Kelly Janssen door haar verloskundige met spoed naar het ziekenhuis in Weert verwezen. De 29-jarige Stramproyse vertoonde tekenen van zwangerschapsvergiftiging. “Mijn bloeddruk was niet goed. Ik was enorm misselijk en moe en hield steeds meer vocht vast.” Binnen een kwartier was Kelly in SJG Weert. Na uitgebreid onderzoek mocht ze weer naar huis, maar in de weken die volgden hielden de verloskundigen in het ziekenhuis de gezondheid van moeder en kind scherp in de gaten. Om de twee dagen bracht haar man Alex haar naar het Weerter ziekenhuis. Steeds voor dezelfde controles. Hartfilmpje, echo, bloeddruk, bloedprikken en urineonderzoek. “In totaal zijn we ongeveer vijftien keer op en neer gereden. Ik voelde me verre van goed maar gelukkig waren het maar ritjes van acht kilometer”, vertelt Kelly.
Complicatie
In de 34e week, toen de waardes door de ondergrens zakten, werd de Stramproyse in SJG Weert opgenomen. Vier dagen later, in de vroege ochtend van 7 maart kwam, na een bevalling van slechts anderhalf uur, dochter Lotte ter wereld. 2565 gram zwaar, 47 centimeter lang. Omdat Lotte 4,5 week te vroeg was geboren, werd ze direct in de couveuse gelegd. Ondertussen ging het met Kelly niet goed. De nog niet volgroeide placenta zat vast aan de baarmoeder. “Kelly had veel bloed verloren en mocht niet meer persen omdat ze anders het bewustzijn kon verliezen. En dus werd het operatieteam ingeschakeld om de placenta te verwijderen”, vertelt Alex die vol lof is over de deskundigheid en de vriendelijke, persoonlijke benadering van het personeel in SJG Weert.
Een week na de bevalling mocht Kelly naar huis. Dochter Lotte moest nog een weekje op de couveuseafdeling blijven. “Die week reden we dagelijks twee tot drie keer naar het ziekenhuis; dit keer om Lotte borstvoeding te geven. Het was heerlijk om haar te zien, maar ik voelde me nog niet optimaal. Ik was net geopereerd en kon nog niet lang in de auto zitten.”
Onverantwoord
Thuis in Stramproy genieten Kelly en Alex nu met volle teugen van hun prachtige dochter. Ze moeten er niet aan denken dat hun vertrouwde ziekenhuis in de buurt niet toegankelijk was geweest. Vóór en na de bevalling maakten ze ongeveer 35 ritjes naar Weert en vice versa; bij elkaar zo’n 560 kilometer. Ter illustratie: als ze voor al die controles en borstvoedingsmomenten naar het ziekenhuis in Veldhoven hadden gemoeten, waren dat er 2.800 geweest. “Maar dat is nog niet het belangrijkste”, vindt Kelly. “Stel je eens voor dat ik na 40 weken zwangerschap thuis was bevallen en vanwege een complicatie alsnog met spoed naar het ziekenhuis had gemoeten. Dan hadden we moeten wachten op een ambulance die me naar Veldhoven, Eindhoven of Roermond zou brengen. Als je het mij vraagt volstrekt onverantwoord. Rond de geboorte van een kind hoor je geen enkel risico te nemen. Die zorg wil je zo dicht mogelijk in de buurt hebben. Godzijdank kon Lotte in Weert geboren worden.”
Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 2 • mei 2014 • pag. 3
