Elke amputatie is er een teveel

27 september 2019

Meer dan de helft van alle amputaties bij patiënten met diabetes is te voorkomen met goede voetzorg, zo blijkt uit onderzoek. Binnen de regio Weert is deze zorg uitstekend geregeld! Binnen het multidisciplinaire voetenteam van SJG Weert is alle expertise gebundeld en wordt voor mensen met een diabetesvoet niets aan het toeval overgelaten. Daarbij zijn er met de huisartsen duidelijke afspraken gemaakt over een snelle verwijzing en goede nazorg.

Doordat het aantal mensen met diabetes in ons land toeneemt, stijgt ook het aantal patiënten met een diabetesvoet, een vervelende en ook risicovolle complicatie van suikerziekte. Omdat diabetes de zenuwen aantast, kunnen patiënten geleidelijk aan het gevoel kwijtraken in hun tenen, voeten en benen. Ze lopen hierdoor makkelijk voetwondjes op zonder dat ze het zelf merken. Door een slechte doorbloeding genezen die wondjes maar heel langzaam en raken ze ook vaak geïnfecteerd. Met alle risico’s van dien. In het uiterste geval kan zelfs amputatie noodzakelijk zijn. In SJG Weert komt dat zo’n acht tot tien keer per jaar voor.

Eerder verwijzen
Omdat elke amputatie er een teveel is, is de diabetische voetzorg binnen de regio Weert nu nóg beter geregeld. Anders gezegd: de zorgverleners die hierbij betrokken zijn, hebben een half jaar geleden nieuwe afspraken gemaakt en staan samen nog dichter rond de patiënt. Dat begint aan de poort, bij de huisarts. “Een goede voorlichting is cruciaal. De huisarts of praktijkondersteuner drukt diabetespatiënten op het hart om de voeten zeer regelmatig op wondjes te controleren en nodigt de patiënt ook jaarlijks uit voor een onderzoek van de voeten. Daarnaast hebben we afgesproken dat we diabeten met wondjes aan de voet sneller verwijzen naar de gespecialiseerde Diabetische voetpoli van SJG Weert. Als een wondje niet binnen twee weken genezen is, volgt een verwijzing”, vertelt Jaap Kroon, kaderhuisarts diabetes en stafarts bij PoZoB (Praktijkondersteuning Zuidoost-Brabant).

Rolverdeling
Op de Diabetische voetpoli van SJG Weert (eens in de twee weken op woensdagmiddag) kijken verschillende specialisten naar de voet. De patiënt wordt tijdens een en dezelfde afspraak gezien door de gipsverbandmeester/ wondverpleegkundige, podotherapeut, vaatchirurg en revalidatiearts. Onder coördinatie van vaatchirurg Arthur Sondakh bespreken zij samen de nieuwe patiënten en stemmen ze het gewenste beleid op elkaar af. Elke professionals in het voetenteam heeft zijn eigen specialistische taak. Gipsverbandmeester Jean-Pierre van Daal brengt loopgips aan of een tijdelijke orthopedische schoen om de druk op de voet te verminderen waardoor er minder snel wondjes ontstaan. Revalidatiearts Willemijn van Rooij kijkt met name naar het schoeisel en regelt samen met de orthopedisch schoenmaker dat er aangepaste schoenen klaar staan zodra de wondjes zijn genezen. Ook heel belangrijk is de expertise van Nadine Jeurninck, diabetespodotherapeut in opleiding. Niet alleen in de behandeling, maar met name in de preventie van een diabetesvoet. “Op grond van gedegen onderzoek breng ik de risico’s in kaart en geef ik adviezen waarmee je wondjes aan de voet beter kunt voorkomen”, vertelt Nadine die patiënten voor de nazorg overdraagt aan een podotherapeut in de eerste lijn. Internist-diabetoloog Laura Kuijpers bewaakt achter de schermen het medicijngebruik en koppelt het behandelbeleid terug naar de huisarts.

Patiënt op de been houden
Door alle kennis rond de patiënt efficiënter te bundelen en de zorg beter op elkaar af te stemmen, houdt SJG Weert het aantal amputaties tot een minimum beperkt. Vaatchirurg en coördinator Arthur Sondakh: “Als de wond ook het bot heeft geïnfecteerd, is er soms geen andere oplossing. Ook in die gevallen proberen we de schade zoveel mogelijk te beperken. Door een uitgebreide dotterbehandeling tot onder de enkel kunnen we amputatie van het onderbeen gelukkig grotendeels voorkomen. Omdat de kwaliteit van leven voorop staat, proberen we de patiënt zo mobiel mogelijk te houden.”


Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 2 • september 2019 • pag. 13

Elke amputatie is er een teveel