Behandeling van kanker is voor SJG Weert een topprioriteit. Het verhaal van een echtpaar uit Budel laat zien wat dat betekent in de praktijk.
Op die wonderlijke dag, een halve eeuw geleden, zag Franz Schäfer een toekomst voor zich. Een toekomst die vele jaren later er bijna niet was geweest door kanker. Franz Schäfer over die dag: “Ik weet het nog zo goed, het was in 1963. Ik kwam vanuit Duitsland naar deze regio voor mijn dienstplicht van een jaar, hier in de kazerne. Op de dag van mijn aankomst zag ik voor het eerst Budel; de molen, de kerk en de weilanden. Ik dacht: wat een prachtig dorp, hier zou ik van mijn pensioen willen genieten.
Heel persoonlijk
In 2008 was het zover. Eindelijk. Ze konden in Budel gaan wonen, in het ouderlijk huis van Tonnie. Die toekomst - zoals Franz lang geleden voor zich had gezien - lag aan zijn voeten. Genieten van het pensioen, met Tonnie in dat mooie dorpje. Juist toen kreeg de liefde van zijn leven te horen dat ze borstkanker had. Bij SJG Weert startten de onderzoeken. Tonnie: “Ik kreeg eerst een borstsparende operatie. Meteen daarna bleek dat de hele borst er af moest. Gelukkig hoefde ik geen chemo. Eind 2008 werd ik genezen verklaard. De begeleiding in het ziekenhuis was heel goed. Als je aan zoiets begint, weet je niets van borstkanker. De chirurg en verpleegkundige hebben mij precies uitgelegd wat er ging gebeuren. Heel persoonlijk allemaal, je was nooit een nummertje. Daardoor had ik er meteen vertrouwen in.”
De boosdoener
Ondertussen voelde Franz zich steeds vaker moe. Wederom bracht een onderzoek in SJG Weert slecht nieuws: maagkanker. Franz: “De dokter zei: we doen een tweede bloedtest, ter controle. De tweede uitslag was nog slechter. Tijdens een onderzoek op de monitor kon ik zelf het gezwel zien. Ik vroeg aan de dokter: is dat de boosdoener waardoor ik zo moe ben? Ja, zei hij hij: een tumor van 4,5 centimeter.” De complete maag moest verwijderd worden. Een ingrijpende behandeling startte in het ziekenhuis. Te beginnen met een chemokuur om de tumor aan te pakken. Franz: “Dat is wonderwel gelukt. Na de kuur kon je niets meer op de foto zien. Toch moest voor de zekerheid de maag er uit. De kijkoperatie heeft zeven uur geduurd en daarna weer een chemokuur. Tenslotte begon de revalidatie; met 38 therapiebehandelingen ben ik helemaal op krachten gekomen. Tegelijk volgde een serie onderzoeken bij oncoloog Natascha Peters tot halverwege 2010. Daarna de jaarlijkse controle. De laatste was een paar maanden geleden, toen zei de dokter lachend: ‘Ik wil u hier nooit meer zien.’”
Alle lof
Toen de maagkanker werd ontdekt, vroeg een vriend waarom ze niet voor een universitair ziekenhuis kozen. Franz: “Mijn vrouw is ontzettend goed geholpen in SJG Weert. Ik had gezien hoe vriendelijk iedereen was. Zo anders dan ik gewend was in Duitsland. Ik heb het volste vertrouwen in het ziekenhuis in Weert. Ik ga nergens anders naar toe.” Tonnie: “Dokters en verpleegkundigen in Weert komen alle lof en eer toe voor wat ze voor ons hebben gedaan. Dit is het perfecte ziekenhuis voor ons.” Nog belangrijker was dat ze elkaar door dik en dun hebben gesteund in het gevecht tegen de kanker. Samen hebben ze een dubbele gezondheidscrisis het hoofd geboden. Franz: “We zijn heel realistisch maar ook positief geweest. Nooit bij de pakken neerzitten, ook al is dat soms moeilijk als je leven aan een zijden draadje hangt.” De droom van die dag in 1963 is uitgekomen. De ziekte heeft hen alleen maar sterker gemaakt. Tonnie: “Ik maak me nergens meer druk over. Als het komt, wat dat ook is, dan komt het maar."
Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 1 • januari 2015 • pag. 1
