Een beroerte heeft Christ Smeets pas geleden getroffen. Dankzij de spoedzorg in ‘zijn ziekenhuis’ is hij goed hersteld.
Geboren en getogen in Grathem heeft Christ Smeets (86) tientallen jaren een bloeiend vee- en akkerbouwbedrijf gerund. Vroeg op, hard werken tot ’s avonds laat. Nog steeds is hij van het kranige soort. Moet het huis van zijn dochter verbouwd worden, dan staat hij paraat in werktenue.
Maar: het had weinig gescheeld of cement afkappen was niet meer mogelijk geweest. Zo niet erger. “Ik heb ontzettend veel geluk gehad,” vertelt hij.
Cruciaal
Een paar weken geleden, ’s avonds. Christ Smeets loopt naar de keuken om een appel en een peer te schillen. Zoals hij elke avond doet. Hij wil het licht onder één van de keukenkastjes aanmaken. Het volgende moment ligt hij languit op de vloer. Zijn vrouw Too komt aanrennen. Hij ziet haar wel, praten lukt niet meer. “Ik lag daar en ik besefte heel goed dat ik niets meer kon.” Zijn vrouw belt meteen met 112 en binnen tien minuten staat de ambulance voor de deur. Meteen wordt hij naar het ziekenhuis gebracht, in Weert. Daar volgt de cruciale trombolyse-behandeling tegen het stolsel in het hersenbloedvat. Als zijn stabiliteit voldoende is, brengt de ambulance hem naar Maastricht voor een mogelijke aanvullende behandeling. Christ Smeets: “Ik had in de ambulance al weer mijn spraak terug. Ik weet nog dat ik aan de broeder vroeg: hoe hard rijdt de man eigenlijk?”
Aangekomen in Maastricht blijkt verdere behandeling daar niet meer nodig. Dankzij de snelle ingreep in Weert is Christ al voldoende hersteld en kan hij verder in zijn eigen ziekenhuis in Weert behandeld worden.
“Geen goede zaak”
Bij een beroerte gaat de snelheid van de trombolyse-behandeling boven alles. Neuroloog Harry Lövenich: “Hoe langer het duurt voor de trombolyse start, hoe meer hersencellen afsterven. De schade wordt met de minuut groter. Een half uur later behandelen, kan het verschil zijn tussen wel of niet invalide. Verlamming of geen verlamming. Praten of niet meer praten. Dokters zeggen: time is brain.”
Voor Christ Smeets is het goed afgelopen. Nuchter als hij is, zegt hij: “Ik zal wel iets ingeleverd hebben. Ik kan soms moeilijk op een bepaald woord komen. Maar als dat alles is.” Hij beseft tegelijk dat hij door het oog van de naald is gekropen. En dat oog was bij SJG in Weert, waar hij de snelle trombolyse-behandeling kreeg. Hij weet nu uit eigen ervaring waarom bepaalde spoedzorg dichtbij moet zijn. Over de plannen van de zorgverzekeraars zegt hij: “Verder reizen is absoluut geen goede zaak, zeker in een toestand zoals ik heb meegemaakt. Ik wil sowieso bij SJG Weert blijven. Alleen al omdat ik de mensen daar goed ken en ze mij goed helpen.”
Gezondheidskrant SJG Weert • nummer 2 • mei 2014 • pag. 9
