Beste mensen,
Even leek het erop dat we de klus met z’n allen geklaard hadden, maar de jongste cijfers laten er geen misverstand over bestaan. De zomer is amper voorbij en het coronavirus heeft ons opnieuw in de greep. Nadat we de eerste golf onder controle hadden, verloren we de scherpte en kreeg onze menselijke aard weer de overhand. We kwamen weer dichter bij elkaar. Te dicht.
Hoe frustrerend de nieuwe situatie voor mij als ziekenhuisbestuurder ook voelt, als mens begrijp ik best hoe ingewikkeld het is om iets te doen wat zo radicaal indruist tegen je natuur. Wij mensen zijn niet gemaakt om afstand te houden. Het hebben van sociaal contact is als eten en drinken, het is een van onze belangrijkste levensbehoeften. We zijn geen robots, we willen en kunnen niet maandenlang in een glazen huisje leven. Toch is dat wat covid-19 van ons allemaal vraagt. Daarbij weigert het brein te accepteren dat je ernstig ziek kunt worden van iets wat je niet ziet, ruikt of proeft. We zijn in gevecht met een onzichtbaar spook, dat maakt het zo complex.
Toch kan dit monster alleen maar verslagen worden als we zoveel mogelijk doen wat tegen onze natuur indruist: afstand houden. Nu het aantal besmettingen in snel tempo oploopt, blijft alertheid geboden. Ook in deze Weerter regio neemt de druk toe en stijgt het aantal besmettingen. Wij staan zonder meer weer paraat om coronapatiënten dicht bij huis te helpen. De ervaringen van afgelopen voorjaar nemen we mee en daarbij zetten we alles op alles om de impact op de reguliere zorg zo beperkt mogelijk te houden.
We zijn goed voorbereid op een tweede golf. Daarbij voelen we ons meer dan ooit gesteund door onze omgeving: de mensen voor wie we dag en nacht klaar staan om dicht bij huis die cruciale zorg te verlenen. Die steun is voor SJG Weert ongelooflijk belangrijk, temeer omdat we voor de uitdaging staan om een nieuw ziekenhuis voor deze regio te realiseren. Daar zijn we heel serieus mee bezig, dat kunnen we niet alleen, daar hebben we ieders support hard bij nodig.
Zoals ik eerder berichtte, leeft in Den Haag de gedachte om de acute zorg in Nederland verder te integreren en anders en meer centraal te organiseren. Dat eerste is erg goed, alleen denk ik oprecht niet dat we onze acute zorg verder moeten centraliseren. Dat doet afbreuk aan wat we zo belangrijk vinden: goede zorg leveren dichtbij de patiënt. Hoewel de Tweede Kamer zich pas later dit najaar over dit landelijke discussiestuk zal buigen, hebben heel veel regionale ziekenhuizen al luid en duidelijk laten weten dat dit geen goede zaak is voor patiënten. Namens ons ziekenhuis en de andere regionale ziekenhuizen (SAZ) heb ik de afgelopen dagen ook mijn stem laten horen. Ik heb er vertrouwen in dat onze argumenten in Den Haag worden gehoord. En het doet me enorm veel deugd om te zien wat alleen al de gedachte aan een mogelijke sluiting van de spoedeisende hulp hier losmaakt. Een petitie in onze regio is in enkele dagen tijd al duizenden keren ondertekend. Dat neem ik graag mee in vervolggesprekken en ook al is er van een acute dreiging geen sprake, dat voelt als een warm bad.
Voor nu is het zaak om de tweede coronagolf te bedwingen. Makkelijk wordt dat niet. Afstand houden is en blijft namelijk mensenwerk. Laten we alsjeblieft niet de fout maken om elkaar te veroordelen, zoals nu te vaak gebeurt. De vraag wie verantwoordelijk is voor nieuwe besmettingen, leidt alleen maar af van waar het in de kern om zou moeten gaan. Corona bestrijden we niet door naar een ander te wijzen. Laten we de energie op onszelf richten. Kijk naar wat jijzelf kunt doen om de gezondheid van een ander niet in gevaar te brengen. Hoe meer mensen dit doen, hoe sneller we ook deze nieuwe golf eronder krijgen.
Inge de Wit, bestuurder SJG Weert
