Als arts-patiënt in behandeling in eigen ziekenhuis “Ik voelde me als een boef die zichzelf aangeeft”
Dertig jaar lang werkte Hans van de Loo (80) met veel liefde als internist in ons ziekenhuis. Jaren na zijn pensionering voelt hij een knobbel in zijn hals en ziet hij zijn vakgebied plots vanuit de andere kant, als patiënt.
Hans van de Loo had zijn eigen diagnose al gesteld toen hij bij de huisarts binnenstapte. Non-Hodgkin, ofwel lymfeklierkanker. “Ik voelde me als een boef die zichzelf aangeeft. Deze ziekte had ik altijd zelf behandeld. Ik kon daardoor geen gewone patiënt zijn. Ik heb meegedacht over mijn behandeling, alsof het iemand anders betrof”, vertelt hij. “Gelukkig ging mijn behandelend internist, Avalon de Graaf, daar goed mee om. Bang ben ik niet geweest. Mijn prognose was gelukkig goed. Ik heb veel geluk gehad dat ik er in een vroeg stadium bij was en ben voortreffelijk behandeld. Ik ging verder totaal gezond en fit de behandeling in. Van bijwerkingen van de chemotherapie heb ik wel last gehad. Ik ben afgevallen, doordat eten moeizaam ging. Inmiddels ben ik volledig genezen verklaard en gaat het goed met me.”
Eigen ziekenhuis
In zijn omgeving werd geregeld gevraagd waarom hij niet voor een gespecialiseerd ziekenhuis koos. “Dat verbaasde me. Ik weet wat SJG waard is, doordat ik er gewerkt hebt. Ik ging júist naar dit ziekenhuis. En ik werd bevestigd in mijn keuze. Er wordt hier zorg verleend vanuit het hart. De verpleegkundigen hier zijn ongelofelijk goed, in het bijzonder op de oncologische dagbehandeling. Niet alleen als het gaat om kennis en kunde, ook vanwege hun échte aandacht en de extra stappen die ze voor patiënten zetten. In het behandeltraject was er een zeer goede samenwerking met Maastricht UMC+. Ik ben trots op dit ziekenhuis.”
Verandering in de zorg
Vijftig jaar geleden solliciteerde Hans van de Loo in SJG Weert. Hij werkte er naar eigen zeggen dag in dag uit met plezier. Als patiënt ziet hij nu hoeveel er sindsdien veranderd is. “De rol van de casemanager was voor mij bijvoorbeeld nieuw. Dat is een goede ontwikkeling. Ook zie ik meer gelijkwaardigheid op de werkvloer. In de periodes waarin ik tussendoor in Kenia werkte, zag ik wat het oplevert als arts en verpleegkundige vanuit hun eigen vakgebied met elkaar meedenken om de best mogelijke zorg te leveren. Het is positief te zien dat er hier nu nog meer samen opgetrokken wordt en de verpleegkundige niet als hulp van de arts gezien wordt. Waar ik wel van schrik is dat patiënten landelijk meer en meer beschouwd worden als klanten. Maar je komt geen brood kopen. Je bent ziek, er moet voor je gezorgd worden. Ik ben blij te zien dat je in SJG nog patiënt mag zijn.”
Gezondheidskrant SJG Weert - mei 2024 - nummer 1 - pagina 7
