Na mijn eerste serie van drie chemo’s had ik de afgelopen week een 'rustweek' waar ik geen chemo had. Gelukkig maar, want dan kon ik tenminste nog verder herstellen van een ontstoken bloedvat in mijn linkerarm. Dit werd veroorzaakt door het wekelijks bloedprikken en het inbrengen van de chemo’s. Mijn arm was opgezwollen en rood van kleur. Het enige wat ik er tegen kon doen was koelen. Verder had ik in een keer een opgezwollen rechtervoet. Hier was koelen ook de beste remedie.
Ik werd de afgelopen week verrast door de post die een grote doos bezorgde met een ballon erin en een hele mooie kaart. Op de ballon stond mijn profielfoto van Facebook afgedrukt. Hier werd ik weer even door geraakt. Zo lief dat mensen het beste met je voor hebben. Ik krijg de laatste tijd vaak complimenten van mensen uit mijn omgeving dat ik er zo goed uit zie. Dat is natuurlijk hartstikke fijn, maar ze hebben geen idee wat ik er voor moet doen om dit zo te behouden. Luisteren naar je lichaam, en een positieve instelling blijven behouden werkt voor mij het beste.
Omdat ik me verder redelijk fit voelde hadden we besloten om ons eigen te verrassen door een paar daagjes weg te gaan. Weg uit de dagelijkse sleur en gewoon in een andere omgeving vertoeven. Maar dan wel niet te ver weg. We hadden een leuke locatie gevonden in Fromberg in Zuid Limburg. Zo vertrokken we op maandag 2 juli, mijn vrouw, dochter en ik en Jop onze hond richting Fromberg. Het was een groot particulier huis met een leuke binnenplaats. De inrichting was heel authentiek. Je waande je echt in de tijd van weleer. Ook de omgeving was erg mooi. Fromberg is een gehuchtje met zo’n 35 inwoners en bekend van de Limburgse wijn. Het grenst aan het dorp Wijlre van de Brand bierbrouwerij. De vakantiedagen hebben me echt goed gedaan. Wel heb ik veel last gehad van de warmte. Normaal ben ik echt een zonaanbidder, maar momenteel kan ik er niet tegen. Vanwege de chemokuur is het advies om de zon proberen te vermijden. Dit deed ik met alle plezier. Mijn genietmomenten bestonden voornamelijk uit het lekker buiten zitten op de binnenplaats onder de parasol, het buiten eten, en kleine stukjes fietsen en wandelen rondom het vakantieverblijf. Heerlijk was dit.
Maar goed, aan alles komt een einde en zo zijn we donderdagavond huiswaarts gereden, terug naar de realiteit. Zo had ik net voordat ik op vakantie ben gegaan nog twee afspraken staan in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven. De eerste was met de stomaverpleegkundige. Hier werd ik geconfronteerd met de realiteit. Als straks de blaas verwijderd wordt, krijg ik een urinestoma. Dit was bij mij bekend, maar gek genoeg had ik hier nog niet echt goed over nagedacht wat dit precies allemaal voor me ging inhouden. Heel naïef van me. In dit gesprek liet de stomaverpleegkundige me een videofilmpje zien hoe het er straks allemaal uit gaat zien en waar ik rekening mee moet gaan houden. Ik kreeg een doosje mee met een nep stoma uitgang en diverse soorten urinezakjes die je dan op je huid moet plakken. Jeetje, ik moest hier toch wel even van slikken. Dit wordt de realiteit. Ik moest even denken aan al die mensen die een stoma hebben. Die zullen ongetwijfeld hetzelfde gevoel hebben gehad als ik nu. Maar goed, ik heb het doosje met inhoud bij thuiskomst weggestopt in de kast. Nu even niet. Tegen die tijd dat het realiteit wordt zorg ik zeker dat ik geoefend heb, daar ken ik mezelf goed genoeg voor.
De stomaverpleegkundige begreep me goed en vertelde me dat ik echt niet de enige was die hier moeite mee had. Ik vond het te confronterend allemaal. De volgende afspraak was met de casemanager. Zij wordt mijn contactpersoon in het ziekenhuis in Veldhoven voor bijna alles. Zowel in het voortraject, als in het na-traject van de operatie. Dit voelt erg prettig. In dit gesprek werd me duidelijk dat de operatie pas in november gaat plaatsvinden. Volgens planning is mijn laatste chemo op 28 augustus. Hierna moet ik minimaal zes weken aansterken voordat ik geopereerd kan worden. De chemo werkt nog enkele weken door, en ik moet in een topconditie zijn voordat ik geopereerd kan worden. Dat was duidelijk taal, maar zover is het nog niet. Morgen ga ik aan de tweede serie van drie chemo’s beginnen, met als eerste de grote chemo waarvoor ik weer een nachtje mag gaan logeren in het ziekenhuis. Ik moet bekennen dat ik hier heel erg tegenop zie, vooral voor eventuele bijwerkingen die me te wachten staan. Het hoeft natuurlijk niet, maar ik bereid me op het ergste voor en als het dan meevalt is dat mooi meegenomen.
