De dag dat ik 59 jaar ben geworden. Een dag die ik vrijaf heb genomen van het werk. Een dag met een dubbel gevoel omdat ik een afspraak had gemaakt bij de huisarts.
Ik had het idee dat mijn urine de laatste weken soms een rose-achtige kleur had. Ondanks dat ik verder geen lichamelijke klachten had vertrouwde ik het niet en ben naar de huisarts gegaan. 'En jongeman', zei de huisarts: 'Wat kan ik voor je doen?' Ik heb hem mijn verhaal verteld en hierna ging hij bij de assistente navragen of ze inmiddels de uitslag van het urineonderzoek had. Hij kwam terug en ik zag al aan zijn gezicht dat het fout zat. 'Het ziet er niet goed uit', antwoordde hij: 'Er zit bloed in de urine. Jij gaat bloedprikken in het ziekenhuis en je krijgt van mij een antibioticakuur. Daarna wil ik je na de kuur bij mij terugzien. Dan hoop ik het over is Jos, anders ga ik me zorgen maken', antwoordde hij.
Na mijn bezoek bij de huisarts ben ik bloed gaan prikken in het ziekenhuis.
