Met enige lichte spanning ben ik op 10 Juli j.l. aan mijn tweede serie van drie chemo’s begonnen. De eerste van de drie is de grote chemo. Hiervoor moest ik een nacht in het ziekenhuis verblijven. Mijn ervaring van de vorige keer was nog dat ik enkele dagen na de chemo last had van de bijwerkingen. Maar goed, je weet waarvoor je het doet en dan accepteer je dit gewoon.
Nadat ik op woensdagmorgen ontslagen was voelde ik me ontzettend moe. Eenmaal thuis dan is het vooral rustig aan doen. Veel op de bank hangen of liggen, en vooral je gemak houden. Ik merkte dat de daar opvolgende dagen het herstel maar moeizaam verliep. Ik bleef vermoeidheidsklachten houden. Mijn lichaam voelde heel zwaar aan. Ik wilde graag vooruit maar dit lukte me gewoonweg niet. Jeetje, deze kuur had er bij mij behoorlijk ingehakt. Tot overmaat van ramp had ik ook nog eens de bijwerking dat mijn darmen niet goed meer werkten. Dit was weer het gevolg van de medicatie die ik tijdens de chemo kreeg voor de misselijkheid.
Op zondagmorgen was het zo erg dat ik de huisartsenpost heb gebeld. Ik kon het niet uithouden van de pijnklachten. Ik voelde me beroerd en kon niet eens fatsoenlijk naar het toilet. In overleg met de arts heb ik medicatie gekregen die voor verlichting moest zorgen. De dagen erna kwam mijn stoelgang langzaam op gang, maar het was nog lang niet wat het moest zijn. En dan voel je dat je nog niet voldoende bent hersteld en dan dient de de volgende chemokuur zich alweer aan. Gelukkig was dit een kleine kuur.
Ondanks dit bleef ik me de rest van de week beroerd voelen. Mijn lichaam bleef zwaar en moe aanvoelen. Dit herkende ik niet van de vorige chemo’s. Ik begon me depressief te voelen. En dat kom je in zo’n cirkeltje waar je maar niet uit komt. Alles zit dan voor je gevoel tegen. En het wil niet zoals je dat graag zou willen. Wat ook meespeelt is het warme weer van de laatste tijd. Vanwege de chemo’s is het beter om de zon te vermijden of je er tegen te beschermen. Ik heb het helemaal gehad met dit warme weer. Ik zit veel binnen of vertoef onder de parasol in de tuin. Volgens de specialist moet ik proberen in beweging te blijven. Normaal gesproken probeer ik iedere dag een stukje te fietsen, maar door de warmte en mijn fysieke gesteldheid krijg ik het niet voor elkaar. Je probeert iedere keer opnieuw de draad weer op te pakken maar dan wordt je keihard geconfronteerd met de werkelijkheid. Zo had ik me voorgenomen om de oprit te vegen. Door de droogte lagen er heel wat bladeren op de oprit. Vol goede moed ben ik begonnen met vegen. Wow, ik ben diverse keren even moeten stoppen omdat ik het niet voor elkaar kreeg om lekker door te vegen. Dit ben ik gewoonweg niet was mijn gedachten. Dan merk je pas wat die chemo met je lichaam doet.
Ik zal moeten accepteren dat mijn leven er zo de komende periode uit gaat zien. Waar ik de afgelopen week ook erg mee geworsteld heb is dat mijn betrokkenheid met mijn werk langzaam aan het verwateren is. Ik ben sinds 4 mei j.l. thuis. In de beginperiode heb ik veel ziekenbezoek gehad van mijn werkgever. Het meeleven van hun kant is groot, daar twijfel ik absoluut niet aan. Maar naarmate je langer uit het arbeidsproces bent, wordt de betrokkenheid minder. Voor je gevoel ben je geen deelgenoot meer van de dagelijkse gang van zaken en kun je ook geen steentje meer bijdragen aan het realiseren van doelen. Nou ja, zullen er vele denken van waar maak je je toch druk om? Dat klopt misschien ook wel zo, maar zo zit ik nu eenmaal in mekaar. Ik moet hier zelf uit zien te komen. Het herstel moet op de eerste plaats staan, en dan volgt de rest.
Mijn smaakpupillen zijn inmiddels ook aan het veranderen. Waar ik voorheen zo kon genieten van een kop koffie, draai ik me er nu voor om. Je weet soms gewoonweg niet wat je moet eten of drinken! Ik hou me voor dat ik goed moet eten en drinken. Zeker naar de operatie toe, dan moet mijn conditie goed zijn. Ondanks de chemo’s ben ik nauwelijks afgevallen. Op zich is dit positief. Maandag a.s. is een spannende dag voor me. Ik ga een scan laten maken om te kijken of de chemo’s effect hebben gehad. De tumor in mijn blaas moet dan gekrompen zijn. De oncoloog gaat me de volgende week donderdag bellen over de uitslag. Heel spannend!!!
